Nie ma co się martwić na zapas. Nie naprawimy świata. Ale póki żyjemy, trzeba się cieszyć z każdego drobiazgu.

Przy dobrym posiłku łatwiej przekazać złą wiadomość.

Zapamiętaj, synu, że ze wszystkich dóbr tego świata czas jest najcenniejszy, bo nie można go w żaden sposób odtworzyć ani pomnożyć. Raz utracony nigdy nie powróci.

Pamiętaj, że dzień dzisiejszy to jutro, o które martwiłeś się wczoraj. Zastanów się: skąd wiesz, że to, czym się martwisz, w ogóle się wydarzy?

- Czasem warto powalczyć o uczucia. Nawet jeśli to oznacza, że ryzykujesz, że się zbłaźnisz albo poczujesz się zraniona. W przeciwnym razie skończysz jak ja.
- Pomarszczona i wydziarana?
- Samotna.

Zawsze jest jakieś jutro, na które warto czekać.

Czasem się nam wydaje, że nie ma wyjścia z sytuacji, że jesteśmy przyparci do muru, że została nam tylko czarna rozpacz. Ale ktoś mądry kiedyś mi powiedział: zawsze możesz to zrobić jutro. Zawsze możesz odejść jutro. Jeszcze nie dziś. I tak zawsze czekałam do jutra. I wiesz co? Następnego dnia z reguły okazywało się, że jest lepiej.

Czasem po prostu się nie układa.

Przeprosinom nie towarzyszy słowo "ale". Przepraszam, ale - to za mało i za późno.

Czy kiedykolwiek żałował pan, że nie może odwrócić biegu czasu? Choćby na godzinę?

Życie co jakiś czas podaruje ci cudowną chwilę. Naciesz się nią.

- Na czym polega twój problem?
- Ja już nie istnieję.

Dom to nie budynek, ulica czy miasto. Byle cegły i zaprawa to tylko pozór domu, bo przecież naprawdę dom jest tam, gdzie mieszka rodzina, chyba się ze mną zgodzisz?

Pamiętaj, że minuta gniewu odbiera ci sześćdziesiąt sekund szczęścia.