Czy pragnął Pan kiedyś czegoś całym swoim jestestwem, jednak przeszkody wydawały się nie do pokonania, więc postanowił Pan przestać marzyć, ale okazało się to niemożliwe i musiał Pan nauczyć się z tym żyć w udręce?
— Grey’s Anatomy
Nigdy nie wolno iść ślepo za tłumem, tylko trzeba się dobrze przyjrzeć, w jakim kierunku cię pchają.
Wie Pani, trudno jest zrezygnować, kiedy wszystko się udaje. Kiedy pokonujemy sukcesywnie każdy kolejny etap. Wspinamy się po wielkiej górze licząc, że dotrzemy na sam szczyt naszych marzeń. Latami dążymy na samą górę, czasami się potykając. Ale nie upadamy. Nie poddajemy się. Idziemy do przodu. A kiedy pod koniec spoglądamy na szczyt, żeby mu się przyjrzeć, dociera do nas, że to nie jest ta góra marzeń. Że chyba startując ktoś poprzestawiał drogowskazy i obraliśmy nie ten życiowy cel. Proszę, niech mi Pani powie, jak żyć ze świadomością zmarnowanych lat i perspektywą nieudanej przyszłości? Jak znaleźć sens życia, jeśli pozostawiło się go gdzieś po drodze? Wie Pani co jest w tym wszystkim najbardziej absurdalne? Że jeszcze kilka lat temu oddałabym wszystko żeby być tu, gdzie teraz jestem. A teraz, oddałabym wszystko, żeby cofnąć czas do tamtych chwil i rzucić to wszystko w diabły. Niech Pani na zawsze zapamięta, że zaprzepaszczone marzenia palą człowieka od środka, a kiedy człowiek całe życie robi coś wbrew swoim pragnieniom, powoli niszczy samego siebie. Read More »
Życie jest za krótkie, aby robić coś z czego nie ma żadnej radości. Szukaj więc.
Pani też czasami zastanawia się, gdzie podziało się to uczucie? Mówię o namiętności, tej, która była na początku. O zainteresowaniu. O pragnieniu bycia z kimś tu i teraz. Nie bacząc na godzinę, wczesną pracę następnego dnia ani rozgoryczenie rodziców ze względu na zbyt późny powrót. Mówię o chęci rozmowy do czwartej nad ranem, pragnieniu dotyku i zobaczenia się choćby na chwilę. Uważa Pani, że codzienność zabija tę spontaniczność? Czy może twierdzi Pani, że to ludzie po prostu tracą sobą zainteresowanie? Specjaliści powiedzą, że jak się ludzie kochają, to przez czterdzieści, pięćdziesiąt i więcej lat związku będą mieć w oczach wciąż ten sam żar. Że przecież miłość przezwycięża wszystko. Wystarczy się kochać. Otóż nie, droga Pani, to nie wystarczy. Żeby mieć ten młodzieńczy seks sprzed lat, to pragnienie, łaknienie siebie nawzajem, to pożeranie się wzrokiem, to ciepło i mrowienie w różnych częściach ciała, trzeba po prostu chcieć. Miłość to dbanie o siebie. Miłość to ciepły koc wieczorem, lampka wina, kanapki do pracy i miła wiadomość z rana. Namiętność to pędząca lokomotywa, która się nie zatrzymuje, która nie wyhamowuje, która mknie do przodu, po więcej. U niektórych po kilku latach ta lokomotywa nieco zwalnia, u innych wręcz staje w miejscu, jeszcze u innych zmienia tor. Musi sobie Pani sama odpowiedzieć, gdzie jest Pani lokomotywa, ponieważ jeśli kiedykolwiek istniała, jeśli pędziła przed siebie nie zatrzymując się po drodze, to być może toczy się powolnie starymi torami od lat czekając, aż ktoś naoliwi zardzewiałe koła. A może stoi w miejscu i zastanawia się, którą drogę wybrać. Albo.. Nie, to raczej wykluczone. No cóż, może zawróciła, bo przypomniała sobie, że wiele lat temu były jeszcze inne tory, kręte i burzliwie, czasami mało wygodne, ale za to jakie zachęcające. Zatem, gdzie jest Pani lokomotywa? Read More »
(...) czasami ktoś jednym słowem potrafi sprawić, że rozwiniesz skrzydła albo ci te skrzydła podetnie.
— Ewa Nowak
Słuchanie, jak mężczyzna płacze, to jedna z najokropniejszych rzeczy na świecie. Ich łzy są dużo bardziej przytłaczające od kobiecych. Może dlatego, że tak rzadko je przelewają.
