Czy zdarzyło ci się nie wiedzieć, że czegoś chcesz, dopóki ci tego nie odebrano?
— Jenny Blackhurst

Pamiętaj, że życie nie musi być idealne, żeby było cudowne.

Nawet piekło nie zna takiej furii jak wzgardzona kobieta.

Jeśli nie wypuścisz smutku ze łzami, będziesz go musiała nosić na karku, w sercu, w słowach; będzie się z ciebie sączył po troszku. Lepiej uwolnić cały od razu.

- Nie jestem pewny, czy wiem, jak to jest "normalnie".

Stało się, to prawda. Pokłóciliście się, pożarliście, wypluliście sobie wszystko w twarz, wyrzuciliście z siebie cały jad, wyciekło, wylało się, w pewnym stopniu pewnie ulżyło. Masz teraz wolną głowę, luz, nic ci nie ciąży, nie utrudnia życia. Powiedziałeś, co chciałeś, choć dusiłeś to w sobie od lat. Uwierało, co? Myślę, że trudno było z tym żyć, uśmiechać się, witać, rozmawiać z tym ciężarem w głowie. Znam to. Pewnie chciałeś zrobić to już dawno, ale ciągle coś cię hamowało, aż pewnego dnia mleko się wylało. I co teraz? Niech zgadnę. Pewnie ze sobą nie rozmawiacie, co? Unikacie się jak ognia. Wręcz nienawidzicie. Boli? Pewnie na początku nie. Przecież miałeś rację, wiedziałeś, co robisz, czekałeś na ten moment od lat. Ale z czasem coś zaczęło przeszkadzać, w głowie zakiełkowała jakaś myśl, uczucie, a raczej poczucie. Tylko czego? Już wiem. Braku. Pustki, jaka pozostała po tej osobie. I to się rozrosło, aż zaczęło męczyć, boleć, uwierać, na nowo. Wróciłeś do punktu wyjścia, mam rację? Wcześniej ciążył na twoim sercu jad, który z siebie wyplułeś, a w tej chwili uwiera pustka, której nie potrafisz wypełnić. Read More »

Mów prawdę. Pamiętanie własnych kłamstw wymaga zbyt wiele zachodu.

Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem. A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej. To jest prawdziwy, fizyczny ból. Albo może raczej okropny ciężar.

Kiedy człowiek zostaje pozbawiony czegoś, czego bardzo pragnie, już zawsze odczuwa za tym tęsknotę.

W miłości na początku dotyk jest esencją uczucia i nawet jeśli z czasem przestaje być pierwszoplanowy, to idealnie byłoby, żeby zawsze pozostał ważny. Jeśli ubywa go do tego stopnia, że właściwie mogłoby go nie być - lub kiedy naprawdę go nie ma, bo i tak się zdarza - to znaczy, że w relacji coś głęboko się popsuło. A gdy już wszystko się spieprzy do końca, to paradoksalnie właśnie za dotykiem tęskni się najbardziej.